Πότε αποφοιτήσατε από το Κολέγιο "ΔΕΛΑΣΑΛ";

Το 1991.

 

Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για τη δουλειά και το έργο σας;

Είμαι υπεύθυνος του γραφείου της ΕΥ (Ernst & Young) στη Θεσσαλονίκη στον τομέα των χρηματοοικονομικών συμβουλευτικών υπηρεσιών. Η ΕΥ, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι μία εκ των τεσσάρων μεγάλων πολυεθνικών ελεγκτικών και συμβουλευτικών εταιρειών (big4) και η μεγαλύτερη στην Ελλάδα με τζίρο €90εκ περίπου. Η δουλειά μου είναι να βοηθάω, μαζί με την ομάδα μου, εταιρείες που θέλουν να αναπτύξουν τη δραστηριότητά τους και να χρηματοδοτήσουν τα επιχειρηματικά σχέδιά τους, μέσω άντλησης κεφαλαίων από τράπεζες ή επενδυτές ή μέσω εξαγορών/συγχωνεύσεων. Παράλληλα, βοηθάμε εταιρείες που βρίσκονται σε οικονομική δυσχέρεια και θέλουν υποστήριξη, προκειμένου να πετύχουν αναδιάρθρωση των οφειλών τους με τις τράπεζες, στη βάση ενός ρεαλιστικού επιχειρηματικού σχεδίου.  Τέλος, η ομάδα μου υποστηρίζει τράπεζες και εταιρείες διαχείρισης δανείων σε διάφορα θέματα που αφορούν, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία νέων χρηματοοικονομικών εργαλείων, στα πλαίσια αναδιάρθρωσης τραπεζικών οφειλών καθώς και στην αξιολόγηση της δυνατότητας εταιρειών να εξυπηρετήσουν τις υποχρεώσεις τους και κατ’ επέκταση, του πιθανού βαθμού ανάκτησης κεφαλαίου για λογαριασμό των δανειστών ή διαχειριστών δανείων.

 

Με ποιον τρόπο σάς προετοίμασε το σχολείο σας για τη μετέπειτα ακαδημαϊκή και επαγγελματική σας πορεία;

Θεωρώ ότι το πιο βασικό εφόδιο που έλαβα και με βοήθησε στη μετέπειτα ακαδημαϊκή πορεία μου είναι η πειθαρχία και όλες οι συσχετιζόμενες με αυτή αρχές: συγκρότηση, συνέπεια, ταπεινότητα, σεβασμός του άλλου.  Το συγκεκριμένο, όσο και να σας φανεί περίεργο, το διδάχτηκα με έναν ιδιαίτερο τρόπο: κάθε φορά που χτυπούσε το κουδούνι στη λήξη του διαλείμματος, για να μπούμε στην τάξη, ο τότε γυμνασιάρχης, Frère Alexandre, απαιτούσε από τα παιδιά να ακολουθούν το ένα πίσω από το άλλο με στρατιωτική πειθαρχία – όποιος παρέκκλινε της πορείας του (μεταξύ αυτών και εγώ ορισμένες φορές, δεδομένου ότι ήμουν αρκετά ζωηρός μικρός) δεχόταν επίπληξη και ορισμένες φορές χαστούκι (το οποίο έλαβα μία φορά και εγώ και ακόμη το θυμάμαι).  Η πειθαρχία και η συγκρότηση μού φάνηκαν ιδιαίτερα χρήσιμες κυρίως στις μεταπτυχιακές μου σπουδές στις Η.Π.Α., όπου έπρεπε να παραδώσω εργασίες σε σύντομες ημερομηνίες, οι οποίες είχαν τεθεί από τους καθηγητές εσκεμμένα, προκειμένου να προσομοιάζουν σε πραγματικές συνθήκες επιχειρηματικού περιβάλλοντος και να συνειδητοποιήσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο την έννοια της πίεσης και της σημασίας να πετυχαίνεις την ολοκλήρωση της εργασίας σου σε συγκεκριμένο χρόνο.  Επίσης, με βοήθησαν, μέσω της συμμετοχής σε ομαδικές εργασίες στο πανεπιστήμιο, στο να μάθω να συνεργάζομαι, να ακούω και να δέχομαι διαφορετικές από τη δική μου απόψεις. 

 

Όσον αφορά τη βοήθεια του Κολεγίου στην επαγγελματική μου πορεία, θεωρώ ότι η αναγνωρισιμότητά του ως ένα από τα καλύτερα ιδιωτικά σχολεία της Θεσσαλονίκης έπαιξε ικανό ρόλο. Ωστόσο, πιστεύω ότι στον τομέα αυτόν θα πρέπει να εστιαστεί το σχολείο, προκειμένου να αποτελέσει ένα ισχυρό σημείο αναφοράς των αποφοίτων του για τη μετέπειτα επαγγελματική τους πορεία, διατηρώντας διαχρονικά ενεργούς τους ισχυρούς δεσμούς των μαθητών που αναπτύσσουν με αυτό. Διότι, αν το σκεφτείτε, ένας μαθητής του Κολεγίου μπορεί να περάσει έως και 14 χρόνια (από τα πιο τρυφερά και δημιουργικά) της ζωής του σε αυτό (από προνήπια μέχρι 3η Λυκείου), ενώ σε ένα πανεπιστήμιο έως 4-6 έτη (αν συνυπολογίσουμε και τις μεταπτυχιακές σπουδές).  

 

Ποια στιγμή από τα μαθητικά σας χρόνια δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

Νομίζω η πρώτη αποτυχία μου και το πείσμα που μου προκάλεσε να τη μετατρέψω σε επιτυχία θα μου μείνουν αξέχαστες εμπειρίες.  Στο Δημοτικό ήμουν πολύ καλός μαθητής και, ερχόμενος στο σχολείο, συνέχισα να έχω την ίδια πορεία, κυρίως σε μαθήματα που θεωρούσα βασικά, όπως π.χ. τα μαθηματικά, η φυσική, η χημεία, ενώ ορισμένα άλλα τα περιφρονούσα λίγο ή πολύ, θεωρώντας ότι είναι εύκολο να πάρεις καλό βαθμό.  Στην 1η Γυμνασίου, λοιπόν, όταν έλαβα τον έλεγχο προόδου, διαπίστωσα ότι ο βαθμός στην Οικιακή Οικονομία (με καθηγήτρια την κ. Μουγγή) ήταν 10 με άριστα το 20, καθ’όλα δίκαιος, γιατί δεν επέδειξα τη δέουσα επιμέλεια στις εργασίες και γενικότερα είχα μία φιλοσοφία σνομπ. Ο συγκεκριμένος βαθμός ήταν ένα σοκ για μένα και τους γονείς μου, δεδομένου ότι ως μαθητής του 19-20 στα υπόλοιπα μαθήματα της 1ης Γυμνασίου, το 10 φάνταζε εφιάλτης.  Η συγκεκριμένη βαθμολογία μού δημιούργησε αρχικά θυμό για τον εαυτό μου, ο οποίος μετατράπηκε σε πείσμα και κατάφερα, με πολύ σκληρή δουλειά στα επόμενα 2 τρίμηνα, να λάβω 20, αν και η συγκεκριμένη καθηγήτρια ήταν ιδιαίτερα αυστηρή και έβαζε πολύ δύσκολα τέτοια βαθμολογία. Η συγκεκριμένη εμπειρία μού έχει μείνει αξέχαστη και σε κάθε αποτυχία μου την ανακαλώ για έμπνευση και δύναμη.

 

Γιατί επιλέξατε να φοιτήσει το παιδί σας στο Κολέγιο "ΔΕΛΑΣΑΛ";

Θα ήθελα να λάβει την ίδια παιδεία, αρχές και αγωγή που έλαβα και εγώ μικρός.