Register
Νταβίνα Φλωρεντίν: «Πάντα να γελάς, να χορεύεις, να πετάς.»
Νταβίνα Φλωρεντίν | Μουσικός
Πότε αποφοιτήσατε από το Κολέγιο «ΔΕΛΑΣΑΛ»;
Είμαι απόφοιτος του 1998.
Πείτε μας δυο λόγια για τη δουλειά σας;
Ασχολούμαι με τη μουσική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Νωρίς κατάλαβα πως αυτός είναι ο δικός μου δρόμος και αποφάσισα να τον διασχίσω. Διδάσκω συμφωνικά κρουστά και, παράλληλα, συνεργάζομαι με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης και με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης. Η αγάπη μου για τα παιδιά με οδήγησε τα τελευταία χρόνια στη δημιουργία της μουσικοκινητικής ομάδας «Baguetterie». Μέσα από παραστάσεις και δράσεις για παιδιά συνειδητοποίησα έμπρακτα τη δύναμη και την επίδραση που μπορεί να έχει η μουσική στις παιδικές ψυχές.
Πώς είναι να συνεργάζεστε με το σχολείο από το οποίο αποφοιτήσατε και να έρχεστε σε επαφή με τους λιλιπούτειους μαθητές μας;
Είναι πολύ συγκινητικό να επιστρέφω στους χώρους όπου κινούμουν ως μαθήτρια! Αν και το σχολείο έχει αλλάξει πολύ από τότε που ήμουν εγώ εκεί, ασυναίσθητα επιστρέφουν στο μυαλό εικόνες και όμορφες αναμνήσεις από το παρελθόν. Η επαφή μου με τα παιδιά και τον μοναδικό τους τρόπο να αγγίζουν την αλήθεια είναι αυτό που μου αρέσει περισσότερο σε αυτή τη δουλειά και μου επιτρέπει να κλέβω λίγο από τη δική τους ανεμελιά.
Αν πάμε πίσω στα μαθητικά σας χρόνια, ποια στιγμή δεν θα ξεχάσετε ποτέ και γιατί;
Έχω άπειρες στιγμές που δεν θα ξεχάσω, αλλά αυτή που σίγουρα χάραξε την πορεία της ζωής μου είναι η συμμετοχή μου στην αποστολή που οργάνωσε το σχολείο στο Καμερούν, στο πλαίσιο του προγράμματος εθελοντισμού «Comenius», το καλοκαίρι του 1998. Νιώθω πως, μέσα σε έναν μήνα παραμονής μας εκεί, αποφάσισα ποιος θέλω να είμαι και πώς θα ήθελα να πορευτώ στη συνέχειά μου.
Τι σημαίνει να είσαι απόφοιτος του Κολεγίου «ΔΕΛΑΣΑΛ»;
Το «ΔΕΛΑΣΑΛ» μού χάρισε φιλίες ζωής που τις κρατάω μέχρι και σήμερα. Ανθρώπους που τους αισθάνομαι οικογένειά μου. Μου χάρισε την τόσο σημαντική αξία του εθελοντισμού! Στο σχολείο είχα την ευκαιρία να καταλάβω πόσο αγαπάω τη μουσική, συμμετέχοντας στην ορχήστρα του σχολείου και σε θεατρικές παραστάσεις για πρώτη φορά («Το παιχνίδι της σφαγής»). Με αυτά τα εφόδια πορεύτηκα μετά την αποφοίτηση από το σχολείο και είναι αυτά που με ακολουθούν μέχρι και σήμερα.
