Register
Τζούλια Τσιφτελίδου: "Οι άνθρωποι μπορεί να μη θυμούνται τι τους έκανες ή τι τους είπες, αλλά πάντα θα θυμούνται πώς τους έκανες να αισθανθούν"
Τζούλια Τσιφτελίδου, Φιλόλογος Κολεγίου "ΔΕΛΑΣΑΛ"
Ποια χρονιά αποφοιτήσατε από το Κολέγιο "ΔΕΛΑΣΑΛ";
Το 1986. Ήταν και η πρώτη χρονιά κατά την οποία αποφοίτησαν κορίτσια από το Κολέγιο.
Έχετε εκδώσει πρόσφατα ένα βιβλίο. Πείτε μας δυο λόγια γι’ αυτό.
Πρόκειται για ένα βοήθημα για το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, που απευθύνεται σε μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου, αλλά και συναδέλφους φιλολόγους. Η αλήθεια είναι ότι η ιδέα για την αξιοποίηση του υλικού, που είχαμε συγκεντρώσει κατά τη διδασκαλία του μαθήματος, ανήκει στη συνάδελφο, κ.Τουλούπη, που μου πρότεινε να προχωρήσουμε στην έκδοσή του, καθώς οι αλλαγές στο σύστημα αξιολόγησης επέβαλλαν την ανάγκη για νέου τύπου βοηθήματα. Είναι μια δουλειά για την οποία είμαστε περήφανες και η οποία, μάλιστα, από τους πρώτους μήνες κυκλοφορίας, δείχνει να πηγαίνει πολύ καλά.
Ποια ήταν εκείνη η εκδρομή ή εκείνη η δράση που δεν θα ξεχάσετε ποτέ από το Σχολείο σας;
Για να είμαι ειλικρινής, το Σχολείο μας, τότε, δεν ήταν τόσο εξωστρεφές όσο σήμερα. Ωστόσο, θυμάμαι πάντα με πολλή νοσταλγία την καλοκαιρινή εκδρομή που κάναμε στην Κρήτη και στην οποία συμμετείχαν παιδιά από όλες τις τάξεις του Γυμνασίου. Μας είχαν συνοδεύσει η κ. Στ. Κανελλοπούλου και ο κ. Π. Πρίντεζης. Νομίζω ότι ήταν από τις πιο επιτυχημένες εκδρομές που έχω ακολουθήσει, λόγω του κλίματος που υπήρχε μεταξύ μας και των στιγμών ανεξάντλητου γέλιου.
Πώς νιώθετε που βρίσκεστε ξανά στους χώρους του σχολείου, αυτή τη φορά ως εκπαιδευτικός, αλλά και μητέρα δύο παιδιών που φοιτούν σε αυτό;
Η αλήθεια είναι ότι, στην αρχή, ένιωθα κάπως αμήχανα, καθώς βρισκόμουν δίπλα στους παλιούς μου καθηγητές, ως συνάδελφος πλέον. Και υποθέτω ότι και για εκείνους δεν ήταν εύκολο. Την ίδια αμηχανία νιώσαμε κι εγώ με τα παιδιά μου, όταν βρεθήκαμε σε σχέση μαθητή-καθηγητή. Αλλά, σιγά-σιγά, σε κάθε περίπτωση, όλοι βρήκαμε τον ρυθμό μας και συνεργαστήκαμε εξαιρετικά. Τώρα, πλέον, έχω ήδη συμπληρώσει 20 χρόνια θητείας στο σχολείο ως εκπαιδευτικός. Αν προσθέσει κανείς και τα 6 χρόνια φοίτησης, καταλαβαίνετε ότι είναι, ουσιαστικά, η μισή μου ζωή.
Ποιες είναι εκείνες οι αξίες του σχολείου σας που προσπαθείτε εσείς τώρα, με τη σειρά σας, να μεταλαμπαδεύσετε στους μαθητές σας;
Βασικός μου στόχος, πάντα, από τη στιγμή που άρχισα να διδάσκω, ήταν να πείσω τα παιδιά να σέβονται τον άνθρωπο που έχουν απέναντί τους και δεν εννοώ εμένα, αλλά οποιονδήποτε άνθρωπο, ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο και την ιδιότητά του. Και, φυσικά, να φροντίζουν πάντοτε να προσφέρουν, αθόρυβα χωρίς κομπασμούς και τυμπανοκρουσίες.
