Το φετινό καλοκαίρι ήταν αρκετά ανατρεπτικό. Μετά από πολύ διάβασμα για να εισαχθώ στη Νομική Σχολή, αδημονούσα για το κλασικό ελληνικό καλοκαίρι του αποφοίτου Λυκείου. Όμως, μια ευχάριστη και απροσδόκητη έκπληξη του σχολείου και της EduACT ανέτρεψε λίγο τα δεδομένα… και τη θέση των ελληνικών νησιών και των παραλιών της Χαλκιδικής κατέλαβαν τα παγόβουνα και οι κρύες θάλασσες της Νορβηγίας.
Ο Κινέζος φιλόσοφος Λάο Τσε είχε πει πως ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων ξεκινά με ένα μόνο βήμα. Έτσι κι έγινε! Συναντήθηκα με τον κ. Βασιλείου, υπεύθυνο του προγράμματος, μου είπε τις λεπτομέρειες και ετοιμάσαμε βαλίτσες.
Υπάρχουν ορισμένοι προορισμοί που δεν φαντάζεται ποτέ κανείς ότι θα επισκεφθεί , ωστόσο πρέπει να το κάνει οπωσδήποτε μια φορά στη διάρκεια της ζωής του. Ένας τέτοιος προορισμός, λοιπόν, είναι και το βόρειο τμήμα της Νορβηγίας εντός του Αρκτικού κύκλου με το έκπαγλο κάλλος του φυσικού τοπίου, που συνδυάζει αρμονικά τη θάλασσα με τα παγόβουνα, τους άγριους βράχους με τα ανθόσπαρτα λιβάδια.
Το ταξίδι μου ήταν μια πηγή εμπειριών, γνώσεων και φυσικά συναισθημάτων ποικίλων αποχρώσεων. Το πρόγραμμα κάθε ημέρας ήταν πλήρες, απαιτητικό και εξαντλητικό, όμως η κούραση δεν σε απασχολεί καν όταν αγναντεύεις καθήμενος σε ένα βράχο στο χείλος του γκρεμού και ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, όταν πιάνεις ψάρια ίσα με το μπόι σου (1,80μ συγκεκριμένα) και έπειτα φτιάχνεις λαχταριστά φιλέτα σολομού και μπακαλιάρου.
Πέραν των δραστηριοτήτων αυτών, το πρόγραμμα προσέφερε αφειδώς πολύπλευρες γνώσεις για την εκτροφή του σολομού, την τέχνη της φωτογραφίας και την κατασκευή των αεροσκαφών. Πιο συγκεκριμένα, διακεκριμένη φωτογράφος μάς έδωσε τα φώτα και τις συμβουλές της ώστε να τις εφαρμόσουμε στη φωτογραφία που κληθήκαμε να τραβήξουμε εμείς. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εμπειρία που είχα στον προσομοιωτή πιλοτηρίου αεροπλάνου, όπου έμαθα (περίπου) πώς να πιλοτάρω.
Κατ’ εμέ, όμως, η σπουδαιότητα της προσφοράς του Arctic Camp διαφαίνεται στη δυνατότητα και την ευκαιρία που δίνει για επικοινωνία με συνομηλίκους από όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα σε μια εποχή που κατατρύχεται από ένας είδος βαβελικής σύγχυσης στην ανθρώπινη επικοινωνία και οι άνθρωποι υποβλέπονται, αποξενώνονται και απομονώνονται στο σκοτεινό καβούκι τους. Είναι μοναδικό το να κάθεσαι κάθε απόγευμα με παιδιά από την Ιταλία, τη Σκωτία, τη Νορβηγία, την Ελλάδα, την Ταϋλάνδη γύρω από τη φωτιά με μια κούπα καφέ συζητώντας για ό, τι μπορεί να φανταστεί ο νους κι έτσι ακριβώς ανοίγει το μυαλό και οι ορίζοντες, γνωρίζοντας διαφορετικές απόψεις, κουλτούρες και συνήθειες.
Ήταν αναμφίβολα ένα εποικοδομητικό ταξίδι χάρη στο οποίο απέκτησα νέους φίλους διαφορετικού χρώματος, εθνικότητας, θρησκείας διαπιστώνοντας πως είναι πολύ εύκολο και όμορφο να συνυπάρχουμε, έμαθα να συνεργάζομαι για να επιβιώσω και να αντλώ χαρά από απλά καθημερινά πράγματα.
Είμαι ειλικρινά ευγνώμων στο Κολέγιο και τον κ. Βασιλείου, που είναι αμφότεροι δίπλα μου από την παιδική μου ηλικία και τους ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας για αυτά που έζησα στο ταξίδι.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους!
Χρήστος Ωραιόπουλος
Φοιτητής Νομικής Σχολής ΑΠΘ
Μέλος του Συλλόγου Αποφοίτων του Κολεγίου "ΔΕΛΑΣΑΛ"